Diabetes mellitus

Dr Diabetes mellitus (DM) („honigsüesse Durchfluss“, griechisch διαβήτης, vo altgriechisch διαβαίνειν diabainein, „duuregoo“, „duurefliesse“ und latiinisch mellitus „honigsüess“), umgangssproochlig churz: Diabetes oder Zuckerchranket isch d Bezäichnig für e Grubbe vo Stoffwäggselchrankheite. S Wort beschribt deren iir Hauptsümptom, ass Zucker im Urin usgdchäidet wird. Dr Thomas Willis het d Chranket 1675 diagnostiziert anhand von ere Gschmacksbroob vom Urin, wil dä bi Persone mit Diabetes e hooche Bluetzuckerspiegel und e süesslige Gschmack het.

Diabetes mellitus isch dr Sammelbegriff für verschiideni (heterogeni) Stoffwäggselstöörige, wo as Hauptsümptom en Überzuckerig vom Bluet (Hüperglükämii) ufwiise. Mechanisme, wo zur Hüperglükämii füere, setze vor allem am Insulin aa, wo s Hauptregeligshormon vom Zuckerstoffwäggsel im menschlige Körper isch: absolute Insulinmangel, relative Insulinmangel dur en abgschwechti Wirksamkäit vom Insulin (Insulinresistänz) oder bäides zämme. Es git no e diagnostischi Klass vom DM, wo primär dur Feelernäärig bestimmt isch.